qaraqışqırıq

is. Səs-küy, çığır-bağır; heç bir ciddi səbəb olmadan qaldırılan hayküy, qışqırıq. Birisi qəflətən gəlib . . <Səlimi> tərpətdikdə, o qaraqışqırıq qoparır, qapıdan yapışıb buraxmırdı. S. R.. <Qaraçı> səhər qaraqışqırıq salır ki, gecə uşaq anasının altında qalıb boğulub. H. S..